Hamama girmenin şartı
Rivayet olundu: Efendimiz (s.a.v.) Hazretleri, hamama girdiler ve hamamı tutuşturdu. Halid bin Velid (r.h.) Hazretleri, Humus şehrinin hamamına girdi. Lakin hamamda kendisinden başka bir insan olmazsa, avret mahallinin açılması mubah olur. İmam Kâdî Hân Hazretlerinin sözleri bitti.
Bu zamanımızda, insanlar aile, evlât, yakınlarını, küçüklerini ve emirlerinin altında olan insanların avret mahallerini açmaktan men etmiyorlar. Bundan dolayı müttakî (takva ehli olan) kişiler, bu zamanda özürsüz olarak hamama gitmemelidirler. [İsmail Hakkı Bursevi Hazretleri, kurtla kuzunun beraber yayıldığı, medenî insanla ilkel insanların beraber yaşadığı bu toplumun insanlarının örtünme ile ilgili tavırlarını görseydi acaba ne derdi? İsmail Hakkı Bursevi Hazretleri ne mutlu sana! Sen bu devri görmedin, görseydin acaba ne derdin ]
Hamam ile ilgili birkaç hadis-i şerif;
Efendimiz (s.a.v.) hazretleri buyurdular:
”Hamama ilk giren Süleyman (a.s.)dır. Süleyman Aleyhisselâm, hamamın sıcaklığını görünce, Allah’ın azabından, Allah’a sığındı.” [Eddürü’l-Mensûr Tefsiri: c. 6, s. 368,]
”Allah ve âhiret gününe iman eden hamama peştemalsiz (avret mahallini örtmeden) girmesin.” [En-Nesâî: 398,]
”Hamama giren avret mahallini örtsün.” [Kenzu’l-Ummal: 26639,]
“Kim hamama peştemalsiz (avret mahallini örtmeden) girerse, ona iki melek lanet okur.” [Camiu’s-Sağîr: 8771.]
Din Abdullah (r.h.) hazretleri buyurdular: Efendimiz (s.a.v.) hazretleri buyurdular: ”Kim Allah’a ve ahiret gününe iman ederse: peştemalsiz (avret mahallini örtmeden) hamama girmesin! Ve kim Allah’a ve ahiret gününe inanıyorsa, hanımını hamama göndermesin!
Kim Allaha ve ahiret gününe iman ediyorsa, üzerinde şarap (içki) içilen bir sofraya oturmasın! Kim Allah’a ve ahiret gününe iman ediyorsa, yanında mahremi olmayan bir kadınla halvet etmesin (üçüncü kişinin içeri girmeleri kendi müsaade ve izinlerine bağlı olacak şekilde yabancı bir kadınla kapalı bir yerde baş başa kalmasın!) Çünkü bu durumda onların üçüncüleri şeytan olur.” [Müsned-i Ahmed: 14124,]
Kaynak: İsmail Hakkı Bursevi, Rûhu’l-Beyan Tefsiri: 4/628-630.
